In Rome is een enorm monumentaal waterbassin uit de vierde eeuw v. Chr. ontdekt. Archeologen zijn vooral verbijsterd door de grote afmetingen ervan. De gigantische kuip doet denken aan een zwembad of een bezinktank uit de moderne tijd en is 48 m lang en 12 m breed. Het geheel is omringd met stevige structuren uit tufsteen. In de omgeving zijn de resten van nog andere gebouwen aangetroffen.
Het bassin situeert zich in het gebied tussen de Via Ostiense en de Via di Malafede in het zuidwesten van de stad. De constructie diende wellicht om water te verzamelen dat tijdens droge periodes kon worden gebruikt in de landbouw, maar omwille van de enorme afmetingen van de kuip zijn archeologen daar niet helemaal van overtuigd.
De ontdekking roept inderdaad heel wat vragen op. Welke bestemming zou een dergelijk gigantisch bouwwerk in de toen nog jonge Romeinse Republiek hebben gehad? De constructie moet deel hebben uitgemaakt van een systeem voor de opslag en distributie van water, zoveel is zeker.
Maar er blijven nog heel wat vragen onbeantwoord. Een wateropslagplaats voor landbouwdoeleinden is aannemelijk, maar archeologen denken ook aan een openluchttank om gevangen vissen tijdelijk levend en dus vers te bewaren of ze misschien zelfs te kweken.
De ontdekking van het waterbassin vond reeds plaats in juni 2019. Zoals doorgaans gebeurt werd geen ruchtbaarheid gegeven aan de vondst om schatgravers niet op ideeën te brengen. De voorbije maanden brachten archeologen de ontdekking in kaart en werd een eerste onderzoeksrapport opgesteld. Recent werden de site en een aantal vondsten voorgesteld aan de pers.
De wijk waarin het waterbassin werd ontdekt, werd al sinds de prehistorie bewoond en is al vele eeuwen een kruispunt van commercieel verkeer tussen Rome en de kust. De plek heeft in de loop van de tijd talloze transformaties ondergaan. Dat blijkt ook uit de talrijke artefacten die tijdens het onderzoek werden opgegraven.
Een opmerkelijke vaststelling is dat het waterbassin meer dan acht eeuwen in gebruik is geweest. Dat blijkt ook uit de kwaliteit van de structuur. De oudste restanten die op de site zijn aangetroffen dateren uit het begin van de vijfde eeuw v. Chr. Voor de bouw van het bassin moesten destijds wellicht andere gebouwen of structuren plaats maken.
Een grondige studie van het grote aantal verschillende bouwmaterialen die werden aangetroffen (hout, terracotta, tufsteen, …) is nog aan de gang. Ze wijzen alleszins op een voor die tijd zeer degelijk gebouwde opslagplek die duidelijk bedoeld was om gedurende lange tijd te worden gebruikt.
Naast een heleboel artefacten en gebruiksvoorwerpen, werden ook een aantal inscripties aangetroffen. Die worden momenteel nog bestudeerd. Misschien leveren ze informatie op over het doel, de eigenaar of de gebruiker van het bassin en wie het heeft gebouwd.
Bij de vondsten horen ook een tablet met een inscriptie in Etruskisch schrift en enkele cultusvoorwerpen. De Etruskische taal werd in die tijd nog volop gebruikt.
De ontdekking maakt andermaal duidelijk dat Rome zelfs buiten de historische kern, nog enorm veel archeologische schatten verbergt. Ze gebeurde vorig jaar tijdens een voorafgaand archeologisch onderzoek op een terrein van 2 ha dat bestemd is voor een vastgoedproject. In de toekomst wordt hier een wooncomplex met een aantal commerciële ruimtes gebouwd.
Hoewel talrijke studies en archeologische opgravingen talloze getuigenissen hebben opgeleverd over de technisch-wetenschappelijke vaardigheden waarover de Romeinen in de oudheid beschikten, blijven de grootschaligheid van sommige bouwwerken en het buitengewone technische vernuft waarmee deze gerealiseerd werden, verbazing wekken. De foto’s die je in deze nieuwsbrief aantreft, maken duidelijk dat die verbazing terecht is.
De foto’s van het enorme waterbassin maken duidelijk dat de verbijstering van de archeologen over de omvang van deze ontdekking terecht is. Clubleden van S.P.Q.R. hebben deze beelden reeds kunnen bekijken via hun exclusieve dagelijkse en geïllustreerde nieuwsbrief.
S.P.Q.R. - Romenieuws 