Premier Giuseppe Conte heeft zowel in het parlement als de senaat een vertrouwensstemming overleefd, de regering is dus voorlopig gered. Matteo Renzi, voormalig premier en leider van het kleine partijtje Italia Viva, stortte Italië vorige week in een politieke crisis toen hij uit uit de regeringscoalitie stapte. Dat gebeurde uit onvrede met de manier waarop de regering de door Europa toegekende coronasteun van 223 miljard euro wil besteden.
In het parlement kreeg Conte een absolute meerderheid van 321 stemmen achter zich. In de senaat waren er dat na veel lobbywerk en overleg uiteindelijk 156, iets minder dan de 161 stemmen die nodig zijn voor een absolute meerderheid, maar wel voldoende om aan de macht te blijven. 140 senatoren stemden tegen. De 17 verkozenen van Italia Viva onthielden zich of bleven weg.
Opmerkelijk is dat twee leden van Forza Italia, de partij van oud-premier Silvio Berlusconi, ook hun steun aan de regering gaven. De boze partijleiding kondigde al aan dat beide senatoren meteen uit de partij worden gezet.
Zowel in de kamer als de senaat wees Giuseppe Conte op de verpletterende verantwoordelijkheid van de volksvertegenwoordigers. In het midden van de grootste gezondheidscrisis ooit en de zwaarste recessie sinds de Tweede Wereldoorlog, zou een val van de regering op weinig waardering van de bevolking kunnen rekenen, zei de premier, die ook wees op de onrust die de politieke onzekerheid zou veroorzaken op de financiële markten.
Normaal blijft de regering aan tot 2023, maar er zullen de komende weken en maanden nog hindernissen opduiken. Zonder degelijke en stabiele meerderheid in het parlement en de senaat wordt besturen moeilijker omdat voor heel wat beslissingen, zoals de goedkeuring van de begroting, een absolute meerderheid nodig is.
Bovendien zal Matteo Salvini, de leider van het extreem-rechtste Lega die sinds de regering Conte-I in de oppositie zit, niet aarzelen als hij de kans ziet om vervroegde verkiezingen uit te lokken.
Het lijdt geen twijfel dat Conte snel op zoek zal gaan naar een of meer partijtjes die zijn coalitie willen steunen. Om die te overhalen liggen alvast twee snoepjes klaar in de vorm van ministerposten die vrij kwamen nadat Italia Viva de meerderheid verliet.
In het ergste geval kan Conte zelf ook altijd ontslag nemen en de regering laten leiden door een technocraat die de president kan aanstellen. Zelf heeft Giuseppe Conte weinig te verliezen: hij is partijloos, nooit verkozen en dus in feite onafhankelijk. Politieke valkuilen zijn gemakkelijker te omzeilen als geen rekening moet worden gehouden met de wensen van een partijvoorzitter.